Ogólnopolskie Sympozjum „Polskie Tańce Narodowe” ma w zamyśle organizatorów stanowić naukową formę przybliżenia polskich tańców narodowych, ich funkcji społecznych i roli kulturotwórczej na przestrzeni wieków. Wykłady poprowadzą uznani specjaliści uniwersyteccy pod przewodnictwem etnomuzykologa, antropologa tańca dr hab. Tomasza Nowaka, członka International Council for Traditional Music (Unesco), Laureata Nagrody „CLIO” 2006 oraz Nagrody za najlepszą pracę pisemną z zakresu historii muzyki polskiej 2016.Sympozjum odbędzie się w Sali Koncertowej im. Krzysztofa Klenczona w Wieliszewie (kompleks administracyjny przy ul. Modlińskiej 1), w piątek 5 kwietnia 2019 r., w godz. 18.00-20.00. Bezpłatne Sympozjum skierowane jest do wszystkich zainteresowanych.
Zakres tematyki czwartej edycji, poświęconej polonezowi:
- dr hab. Szymon Paczkowski (Instytut Muzykologii UW) – "Styl polski na dworze saskim w XVIII wieku"
- dr Aleksandra Kleinrok (Instytut Muzyki i Tańca) – "'Mnóstwo zabaw jest tu miłym powabem dla różnego stanu...' czyli o społeczno-kulturowych aspektach warszawskich salonów w XIX wieku"
- dr hab. Tomasz Nowak (Instytut Muzykologii UW) – "Choreotechnika chodzonego tańca polskiego i poloneza od XVII do XIX wieku"
- dr hab. Tomasz Nowak
(Instytut Muzykologii UW), etnomuzykolog, antropolog tańca. Ukończył studia w Instytucie Muzykologii UW i uzyskał tytuł magistra na podstawie pracy pt. "Proces przekazu tradycji na przykładzie kształcenia skrzypków podhalańskich", napisanej pod kierunkiem prof. dr hab. Anny Czekanowskiej-Kuklińskiej (1997). W latach 1997-2002 uczestnik studiów doktoranckich na Wydziale Historycznym UW. W roku 2003 uzyskał tytuł doktora na podstawie pracy pt. "Tradycje muzyczne społeczności polskiej na Wileńszczyźnie. Opinie i komentarze" (promotor: prof. dr hab. Anna Czekanowska-Kuklińska, recenzenci: dr hab. Bożena Muszkalska, dr hab. Prof. UW Piotr Dahlig). W roku 2005 ukończył dwuletnie podyplomowe studia Teorii Tańca na Wydziale V Akademii Muzycznej im. F.Chopina w Warszawie (praca dyplomowa pt. "Funkcje tańca wśród społeczności polskich na Kresach na przykładzie Wileńszczyzny, Grodzieńszczyzny i Żytomierszczyzny" napisana pod kierunkiem prof. dr hab. Roderyka Lange). W 2006 roku ukończył również Podyplomowe Studia Menedżerskie na Wydziale Zarządzania UW. W zakresie tańca jest wychowankiem Jana Łosakiewicza, w 1999 roku ukończył Instruktorski Kurs Kwalifikacyjny w specjalności taniec ludowy, a w latach 2004–2005 doskonalił swój warsztat choreologiczny w Instytucie Choreologii w Poznaniu pod kierunkiem Roderyka Lange. Jest aktywnym folklorystą, współpracującym z szeregiem instytucji kulturalnych w Polsce. Aktualnie jest adiunktem w Instytucie Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego, gościnnie wykłada w Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina (od 2003 r.). Był inicjatorem i pierwszym kierownikiem "Warsaw Gamelan Group" – pierwszego koncertującego zespołu gamelanowego w Polsce. Jest prezesem Polskiego Forum Choreologicznego i Polskiego Seminarium Etnomuzykologicznego, sekretarzem generalnym Związku Kompozytorów Polskich, członkiem Council for Traditional Music i European Seminar in Ethnomusicology, oraz ekspertem Polskiej Sekcji Conseil International des Organisations de Festivals de Folklore et d'Art Traditionnels. Odznaczony m.in. Brązowym Krzyżem Zasługi i Odznaką Honorową „Zasłużony dla Kultury Polskiej”. Autor i redaktor książek z zakresu tradycyjnej muzyki i tańca oraz ponad czterdziestu artykułów naukowych. Laureat Nagrody „CLIO” (2006) przyznanej za książkę "Tradycje muzyczne społeczności polskiej na Wileńszczyźnie. Opinie i zachowania" (Warszawa 2005). Laureat nagrody im. ks. prof. Hieronima Feichta oraz Nagrody za najlepszą pracę pisemną z zakresu historii muzyki polskiej 2016. W roku 2016 nakładem BEL Studio Sp. z o.o. (na zlecenie Instytutu Muzykologii UW) ukazała się kolejna książka jego autorstwa, zatytułowana "Taniec narodowy w polskim kanonie kultury. Źródła, geneza, przemiany", stanowiąca próbę ukazania panoramy dziejów kanonu polskich tańców narodowych, obejmującego współcześnie pięć gatunków (polonez, mazur, krakowiak, kujawiak, oberek).
- dr Aleksandra Kleinrok
(Instytut Muzyki i Tańca) – doktor nauk humanistycznych w zakresie historii muzykologii. Tytuł doktorski zdobyła w 2017 r. na podstawie rozprawy napisanej w Instytucie Muzykologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II. Wcześniej ukończyła Muzykologię na Uniwersytecie Warszawskim (2009) i Podyplomowe Studia Teorii Tańca na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina (2011). W 2013 roku ukończyła szkolenie na warsztatach choreologicznych prowadzonych w Instytucie Choreologii w Poznaniu przez prof. dr. hab. R. Langego i mgr U. Loba-Wilgocką na poziomie zaawansowanym. Jej zainteresowania badawcze skupiają się na działalności muzyczno-tanecznej mniejszości niemieckiej na ziemiach polskich przed II wojną światową oraz współcześnie. W zakresie współczesnej działalności mniejszości niemieckiej na Śląsku Opolskim współpracowała z Rheinische Friedrich-Wilhelms-Universität Bonn w ramach projektu projekt „Deutsche Musikkultur im östlichen Europa”). Podczas studiów podyplomowych podejmowała problematykę XIX-wiecznych polskojęzycznych podręczników tańca, których badaniem zajmuje się do dziś. Prowadzone w ostatnich latach badania wiązały się także z problemem czasu w ludowych przekazach śpiewów bożonarodzeniowych w Polsce. W rozprawie doktorskiej podjęła tematykę warszawskiego salonu XIX-wiecznego w jego aspekcie muzyczno-narodowym. Jest członkinią Polskiego Forum Choreologicznego, Polskiego Seminarium Etnomuzykologicznego i Warszawskiej Pracowni Kinetograficznej.
- dr hab. Szymon Paczkowski
(Instytut Muzykologii UW) – wykłada w Instytucie Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego nieprzerwanie od 1987 roku. Gościnie wykładał również m.in. na Uniwersytecie w Tybindze (Eberhards Karls Universtität Tübingen), Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, Uniwersytecie Karola w Pradze, a także w City University of New York i Juilliard School of Music w Nowym Jorku (2013). Jest autorem i redaktorem licznych publikacji naukowych i popularno-naukowych o międzynarodowej recepcji, w tym dwóch książek: "Nauka o afektach w myśli muzycznej I połowy XVII wieku"(1998) oraz "Styl polski w muzyce Johanna Sebastiana Bacha" (2012), przetłumaczonej na język angielski i opublikowanej przez wydawnictwo Rowman Littlefield w serii Contextual Bach Studies (2016). Jego aktualne zainteresowania badawcze koncentrują się na różnych aspektach historii kultury muzycznej od wieku XVII po wiek XIX, ze szczególnym uwzględnieniem zagadnień z obszaru teorii i estetyki muzyki epoki baroku oraz historii opery. Jest też intensywnie zaangażowany w badania nad kulturą muzyczną Polski i Saksonii w czasach tzw. unii polsko-saskiej za panowania w Rzeczypospolitej Augusta II i Augusta III. Był kierownikiem naukowym 12. Międzynarodowego Kongresu Muzyki Barokowej, który zorganizował w Warszawie w roku 2006, a także sesji naukowej "Sixth Bach Dialogue Meeting" w roku 2013 na Uniwersytecie Warszawskim wspólnie z grupą badawczą Bach Network UK i Narodowym Instytutem Fryderyka Chopina. W środowisku muzycznym pozostaje uznanym specjalistą w zakresie muzyki baroku (w szczególności jako znawca muzyki J.S. Bacha) oraz opery XIX-wiecznej (w szczególności Ryszarda Wagnera). Jest członkiem komitetu naukowego międzynarodowej grupy badawczej Bach Network UK, członkiem American Bach Society oraz Neue Bach-Gesellschaft w Lipsku. Stale współpracuje z Programem II Polskiego Radia, Filharmonią Narodową w Warszawie i Teatrem Wielkim - Operą Narodową. W latach 1999-2001 był dyrygentem i kierownikiem artystycznym Chóru Akademickiego Uniwersytetu Warszawskiego.
